Vandaag gaan we via de Colca Valley naar de Colca Canyon om Condors in hun natuurlijke omgeving te bekijken. We vertrekken al vroeg om de drukte bij het condoruitzichtpunt voor te zijn.

De bus slingert over een behoorlijk smalle weg langs berghellingen vol prachtige landbouwterrassen. Deze terrassen voorkomen dat het regenwater de vruchtbare vulkanische grond wegspoelt. De oudste terrassen zijn 2000 jaar geleden hoog in de Andes aangelegd. Daar was immers het meeste water. Toen indianen 1000 jaar geleden irrigatie uitvonden, zakten ze naar halverwege de berg. De Inca’s perfectioneerden het systeem en zo wordt de grond uiteindelijk tot aan de rivier toe benut. Het is mei en de vallei staat nog vol met diverse groentegewassen, granen en cactussen met vrolijk gekleurde vruchten.

Condors aan onze voeten

De omgeving wordt ruiger en uiteindelijk bereiken we een grote parkeerplaats. Niet ver daar vandaan zijn aan de rand van de berg op verschillende plaatsen balkons gemaakt. Zij bieden veilig zicht op de 1000 m. diepe kloof en de bergen aan de overkant, waar de condors hun nesten hebben. Onze gids wijst echter op een rotspartij tussen de uitzichtpunten in, en zegt dat de vogels daar soms op neerstrijken. We verlaten de kuddemensen die richting balkons lopen en al snel nestel ik me in de hoek van de rots. Mijn voeten steunen precies op een stenen muurtje dat voorkomt dat je in de afgrond stort. De mogelijke landingsplaats ligt schuin onder me.

Schitterend schouwspel

En dan is het wachten. Condors laten zich vroeg in de ochtend van de berg aan de overkant uit hun nesten in de kloof vallen. Vervolgens zweven ze, cirkelend op de thermiek, weer naar boven. Al snel zien we een paar grote bruine vogels bij de balkons links en rechts van ons. We nemen de gok en blijven rustig zitten. Langzaamaan komen er steeds meer ook onze kant op. De majestueuze vogels drijven als historische slagschepen sierlijk door de blauwe lucht. Ze zijn werkelijk gigantisch. De spanwijdte van een Condor is gemiddeld 3.20 en het beest meet van kop tot staart zo’n 130 cm. Al met al moet hij 14-15 kg. in de lucht houden. Ik kan ze heel makkelijk fotograferen, terwijl ik toch maar een telelens van 135 mm. heb. Het is één van de indrukwekkendste schouwspelen die ik ooit heb gezien!

En dan wordt onze tactiek beloond: een condor landt inderdaad op de rots voor ons. Wat een lelijk beest is het eigenlijk. Maar voor ik hem goed kan bekijken komt een nog groter exemplaar met de klauwen voor zich uitgestrekt richting het uitkijkpunt. Gelukkig heeft hij het op zijn soortgenoot gemunt. Klaarblijkelijk zat deze op poll position. Hij wordt gevolgd door nog 2 exemplaren. Is het zijn harem of zijn het andere luilakken die even rustig wakker willen worden? Feit is dat wij een tijd lang kunnen genieten van 3 condors die aan onze voeten rusten.

Vliegshow

Zo’n 40 minuten genieten we van deze koningen van de lucht, die tussen de blauwgrijze bergwanden schijnbaar moeiteloos heen en weer zweven. Maar dan, alsof er ergens iemand op een voor ons onhoorbaar fluitje heeft geblazen, groeperen de vogels zich. Ook onze 3 voegen zich klapwiekend bij hun soortgenoten. Als piloten in een vliegshow cirkelen ze een paar ererondes boven ons hoofd. Het is een prachtige slotceremonie. Zodra ze hoog genoeg zijn zetten ze koers landinwaarts, ongetwijfeld op zoek naar dood vlees. Ik hou een gevoel van absolute rust, bewondering en verwarring over. Het is nauwelijks te bevatten dat dit schouwspel niet door mensen is geregisseerd.